Vladika Dimitrije podelio je vest o smrti vladike Atanasija Jevtića sa vernicima u trebinjskom Sabornom hramu. On je istakao da će Atanasije biti sahranjen u manastiru Tvrdoš.
Episkop dr Atanasije Jevtić rođen je u selu Brdarici, u šabačko-valjevskom kraju (Zapadna Srbija), na drugi dan Božića, 8. januara 1938. godine. Osnovnu školu završio je u Draginju, a nižu gimnaziju započeo 1949. u Šapcu i završio osmoljetku 1953. u Debrcu.
Učio je zatim Bogosloviju u Rakovici i završio u Beogradu, juna 1958. (u generaciji sa Amfilohijem i Lavrentijem). Po završetku Bogoslovije, upisao Bogoslovski fakultet u Beogradu 1958. godine, ali je u novembru iste godine pozvan na odsluženje dvogodišnjeg vojnog roka u Podgorici (obuka šest meseci) i na Kosovu (godinu i po u Vučitrnu i Prištini). Po povratku iz vojske je zamonašen po blagoslovu episkopa šabačko-valjevskog Jovana, od arhimandrita Justina Popovića, u manastiru Pustinji kod Valjeva, uoči Vavedenja 3. decembra 1960. godine, a zatim, kao sabrat manastira Tronoše kod Loznice, nastavio i završio studije na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu, juna meseca 1963. godine.
Za vreme studija rukopoložen je od episkopa Jovana u čin jerođakona na Bogojavljenje 1961. godine, a 1963. u sveštenički čin.
Završivši Bogoslovski fakultet, podneo je molbu Svetom Arhijerejskom Sinodu radi odlaska na postdiplomske studije u Grčku. Februara 1964. godine poslat od strane patrijarha Germana na Teološku akademiju na Halku kod Carigrada (Turska), gde je ostao do meseca juna iste godine. Zbog tamošnjih teških političkih prilika prešao u leto iste godine u Jeladu, na Svetu Goru, gde je odbranio doktorsku tezu. Posle toga je ostao u Atini još godinu dana, gde je nastavio bogoslovski rad.
Za vreme četvorogodišnjeg boravka u Atini, služio kao parohijski sveštenik u atinskoj Ruskoj crkvi. Sve vreme boravka u Grčkoj bio u stalnoj vezi sa svojim episkopom – šabačko-valjevskim Jovanom. U jesen 1968. godine prešao je u Pariz, na Bogoslovski institut Svetog Sergija, radi produžetka daljih bogoslovskih studija i izučavanja francuskog jezika.
Po provedenoj jednoj godini izabran od Profesorskog saveta Instituta za profesora, za Uvod u teologiju i Patrologiju sa Asketikom, i na tom položaju ostao tri godine. U svojstvu profesora Instituta Svetog Sergija učestvovao je na Prvoj teološkoj konferenciji pravoslavnih teologa u Americi, septembra 1970. godine u Bostonu. Za četiri godine boravka u Francuskoj opsluživao je, prema potrebama, pravoslavne parohije ruske, srpske, grčke i francuske, a živeo u domu studenata Instituta Svetog Sergija. Tokom leta posećivao je Sv. Zemlju, Srbiju i Grčku.
Atanasije ispovedio Amfilohija pred smrt
U liturgijskoj besedi nakon čitanja Jevanđelja besedio je umirovljeni Vladika Atanasije Jevtić, koji je kazao da je Mitropolit Amfilohije, koji mu je brat od detinjstva, sa kojim je živeo, služio i monahovao, svedok vaskrsenja.
– Pre nekoliko dana, dolazeći sa Kosova, posetio sam Mitropolita u bolnici, on je zatražio da ga ispovedim, a ja sam zatražio da on mene ispovedi, i tako smo se međusobno jedan drugom ispovedili, oprostili. Očigledno da je on predosećao i zato je hteo da se ispovedi. On je bio spreman za put, ali braćo i sestre i draga deco, sav put njegov je bio put Hrista. Rođen je na Hristov dan rođenja, zato je poneo njegovo ime Risto i nosio ga je, a sveti oci tako i kažu da je cilj hrišćanskog života da prođemo sve stadijume Hristovoga života i on je to učinio – rekao je Vladika
Vrativši se iz Pariza u leto 1972. godine postavljen je strane Sinoda za upravnika Doma studenata pri Bogoslovskom fakultetu. Sledeće godine je izabran za docenta na Bogoslovskom fakultetu. Predavao i Istoriju hrišćanske crkve niz godina, kao i neko vreme Istoriju srpske crkve. Godine 1983. biran je za vanrednog, a 1987. za redovnog profesora na katedri Patrologije. Izabran je za dekana 1980/81. i 1990/91. U tom periodu rada na Fakultetu, objavio je oko dve stotine naučnih radova. Tada počinje da izlazi njegovo delo Patrologija (knj.2).
Dolaskom u Beograd, brzo se uključio u kulturna kretanja prestonice, aktivnim učestvovanjem na brojnim tribinama je otvorenim istupanjima, odličnim poznavanjem teološke i filosofske misli zadobio velike simpatije i podršku, naročito omladine. Istovremeno i naporedo sa profesorskim dužnostima, delatno je učestvovao u buđenju uspavane svetosavske i kosovske svesti i savesti srpskog naroda, podsećajući na ozbiljnost situacije na Kosovu i Metohiji, ali i u drugim srpskim zemljama. Takođe, mlade ljude je primerom nadahnuo i uputio na izučavanje bogoslovlja, podstaknuo na stupanje u sveštenički i monaški čin…
Ratne 1991. godine bio je od strane Sinoda izabran za episkopa banatskog, gde je ostao nepunih godinu dana, da bi godinu dana kasnije bio imenovan za episkopa zahumsko-hercegovačkog. Zbog ratnog požara nije mogao da bude ustoličen u sedištu Mostaru, nego u Trebinju. Novi Episkop, sa sedištem u manastiru Tvrdošu, nasledio je eparhiju koja više decenija nije imala svoga episkopa-pastira. Tokom rata, pomagao je narod, vojsku, siročad, izbeglice, ranjenike, obnavljajući pravoslavnu veru u Hercegovini.
Od 1999. godine provodio je dosta vremena na Kosovu i Metohiji, gde je pomagao tamošnjem episkopu i stradalnom narodu. Za vreme pogroma Srba na Kosmetu, marta 2004, bio je svih tih dana prisutan sa stradalnim narodom, sveštenstvom i monaštvom…
ucentar.rs foto: printskrin
!!! Zapratite nas i na FB najnovije vesti, događaji i afere iz Kragujevca i Šumadije na https://www.facebook.com/ucentarkg/
skinite našu android aplikaciju
https://play.google.com/store/apps/details?id=com.nepes.ucentarr
