Pre 57godina umro je Kragujevčanin koji je napisao „Stani stani Ibar vodo“..

Na današnji dan, 31. januar 1966. godine u Kragujevcu, umro je veliki srpski muzičar, kompozitor i tekstopisac Dragiša Nedović.

Nedović je rođen u Kragujevcu u siromašnoj gradskoj porodici od oca Andreje i majke Gine. „Kako bi svet čuo njegovu muziku“, rešio je da pešice kreme iz rodnog Kragujevca u svet. Od prtljaga imao je samo svoju gitaru. U Bosni je pisao sevdalinke za koje se i danas misli da su nastale vekovima ranije… „U lijepom starom gradu Višegradu“, „Prođoh Bosnom kroz gradove“, „Bosanske me pjesme zaniješe“… ostale su za nezaborav i predstavljaju de trajne muzičke baštine.

Iz Bosne Nedovića život vodi u Dalmaciju gde inspirisan morem stvara „O lipa ti neznanko“, „Kad si bila mala Mare“, „O brodiću beli“…

U kasnijem stvaralaštvu po povratku u Kragujevac, Nedović stvara nova, vanvremenska dela koja danas imaju status izvornih pesama… „Stani, stani Ibar vodo“, „Obraše se vinogradi dole kraj Topole“, „Lepe li su nano Gružanke devojke“, „Na Moravi vodenica stara“, „Jesen prođe ja se ne oženih“, „Ajd’ d’idemo Rado“, „Harmoniko moja“… samo su deo opusa ovog po mnogo čemu fantastičnog stvaraoca.

Manje je poznato da je Dragiša Nedović bio pred nemačkim streljačkim strojem u Šumaricama 1941. godine. Srećom, jedan od okupatorskih starešina prepoznaje kompozitora koji tako umesto u smrt odlazi u zarobljeništvo u Nemačku. Nakon četiri godine provedene na prinudnom radu vraća se u rodni Kragujevac gde saznaje da mu je većina tekstova uništena. Nastavlja da se bavi muzikom i sa prijateljima osniva prvo udruženje kompozitora i pisaca pesama sa narodnim motivima.

Nedović je od posledica zarobljeništva 1950. godine ozbiljno oboleo i tada piše jednu od svojih najboljih pesama koja je dugo bila zabranjena „Pluća su mi bolna“. Petnaest godina kasnije, Nedović se od života oprašta u svom Kragujevcu.