Slavko Ćuruvija (Zagreb, 9. avgust 1949 — Beograd, 11. april 1999) je bio srpski novinar i izdavač, osnivač listova „Nedeljni telegraf“, „Dnevni telegraf“ i „Evropljanin“.
Ubijen je na Vaskrs 1999. godine, tokom NATO bombardovanja Srbije posle sukoba sa vlašću Slobodana Miloševića zbog neslaganja oko izveštavanja o ratu na Kosovu i Metohiji. Ćuruviju je neposredno pre ubistva neprestano pratilo 27 pripadnika Službe državne bezbednosti (SDB). Decembra 2021. godine, 22 godine posle ubistva, tadašnji načelnik Službe Radomir Marković i trojica bivših pripadnika SDB-a pravosnažno su osuđeni na ukupno sto godina zbog umešanosti u ubistvo Ćuruvije.
Istraga
Kao i mnoge istrage za ubistva iz tog perioda i ova dugo vremena nije imala sudski epilog. Tokom istrage je na predlog specijalnog tužioca za organizovani kriminal, saslušano oko 100 svedoka. Krajem 2007. godine, tužilac je opet dostavio zahtev za sprovođenje novih istražnih radnji.
Advokat Rajko Danilović, koji je ranije zastupao Jovu Ćuruviju, brata ubijenog Slavka, a kasnije Branku Prpu, je izjavio da osobe upućene u istražni predmet znaju ko je izvršio ubistvo i koji ljudi iz Državne bezbednosti su to organizovali, a pretpostavlja se sa velikim stepenom pouzdanosti i ko je i kada naručio ubistvo.
B92 je još 2006. godine saznala da je kao jednog od dvojice neposrednih izvršioca atentata svedok ubistva identifikovao Luku Pejovića. On je imao dosije narko-dilera u Crnoj Gori, a ubili su ga nepoznati napadači ubrzo posle petooktobarskih promena u Srbiji 2000. godine. Tokom suđenja za ubistvo Ćuruvije ova pretpostavka je od strane više učesnika istrage označena kao netačna.
Ranije se spekulisalo da je direktno Mirjana Marković naručila Ćuruvijino ubistvo desetak dana pre izvršenja i da su pored nje za ubistvo optuženi i bivši šef Državne bezbednosti Radomir Marković, nekadašnji šef beogradskog centra DB Milan Radonjić, kao i pripadnici tajne službe Ratko Romić i Miroslav Miki Kurak.
Na osnovu izjave portparolke Specijalnog suda Maje Kovačević, očekivalo se da istražne radnje budu okončane maja 2008. godine. Međutim, do toga nije došlo ni godinama kasnije.
Na mestu gde je ubijen Slavko Ćuruvija u Svetogorskoj ulici postavljena je spomen-ploča sa sledećim tekstom: „Na ovom mestu 11. aprila 1999. godine ubijen je zbog oštre kritičke reči Slavko Ćuruvija, novinar, urednik i vlasnik „Dnevnog telegrafa“ i „Evropljanina“. U znak sećanja, Nezavisno udruženje novinara Srbije, 11. april 2000“.Ova spomen-ploča je ukradena 6. oktobra 2009. Udruženje novinara Srbije i Nezavisno udruženje novinara Srbije su osudili ovaj događaj i zahtevali da se počinioci „hitno“ pronađu i kazne, a obeležje vrati na svoje mesto. NUNS je ocenio da je reč o „odgovoru na godišnjicu 5. oktobra“.Nezavisno udruženje novinara Srbije je ponovo postavilo spomen-ploču 5. novembra 2009, umesto one stare, koja je ukradena 6. oktobra.
Za ubistvo vlasnika „Evropljanina“ i „Dnevnog telegrafa“ Sid je osumnjičio bivše šefove Resora državne bezbednosti Radomira Markovića, Milana Radonjića, te operativce Ratka Romića i Miroslava Kuraka, dok se istraživala i uloga Mirjane Marković.Suđenje je započelo u Specijalnom sud u Beogradu 2015. godine, a 5. aprila 2019. godine, isti sud je osudio Radomira Markovića i Milana Radonjića na po 30 godina zatvora, dok su Ratko Romić i Miroslav Kurak osuđeni na po 20 godina.
Apelacioni sud je ovu presudu oborio i vratio na novo suđenje, koje je pred istim tročlanim sudskim većem, koje je donelo prvostepenu presudu, počelo u oktobru 2020. godine.
Početkom 2021. godine Sudsko veće Specijalnoga suda u ponovljenom postupku je proglasilo krivim nekadašnje pripadnike SDB-a Radomira Markovića, Milana Radonjića, Ratka Romića i Miroslava Kuraka, za ubistvo Ćuruvije. Prva dvojica su osuđena na 30 godina zatvora, a Romić i Kurak (koji je u bekstvu) su dobili po deset godina manje.
izvor:wikipedia
